1.Mia to ty

Od tego czasu minęły już dwa lat,a ja dalej nie mogę się z tym pogodzić,jak on mógł mnie zostawić,przecież byliśmy nie rozłączni,wszyscy mówili nam,że tworzymy taką zgraną parę,byliśmy najlepszymi przyjaciółmi znaliśmy się od dziecka,nie wiem czy teraz gdyby przyjechał na spotkanie klasowe mogła bym mu spojrzeć w twarz
-Mia,żyjesz!-krzyknęła Mila
-Tak,wszystko w porządku,tylko się zamyśliłam
-Pewnie znowu myślałaś o nim-powiedziała z dziwną miną brunetka
-Nie myślałam o nim
-Taaa, na pewno !To o czym myślałaś?-powiedziała,podlewając kwiat
-O,tym naszym dzisiejszym spotkaniu klasowym,ciekawe kto na nim będzie?!-krzyknęłam jej to popijając kawę
-Na pewno będą Cook i Wood,Boże jak ja je nienawidzę-dodała
-Ja też
Nagle po domu rozległ się dzwonek do drzwi,kiedy je otworzyłam ujrzałam w nich Maxa
-Cześć Wesley,mogę wejść,muszę coś Ci powiedzieć!-dodał trochę zdenerwowany
-Cześć Max-wchodź
-Nie wiem jak mam to wam  powiedzieć!
-Ale,co się stało!-krzyknęła Ukrainka
-Wiecie,że dzisiaj mamy to spotkanie klasowe!
-No i co z tego!-powiedziałam
-Dowiedziałem się od Nathana,że będzie na nim Liam!-powiedział z kwaszoną miną
-O Liam Cramp-dodałam z uśmiechem na twarzy
-Nie,Liam Payne
-Aha,ma prawo-powiedziałam udając się do pokoju
W tej sekundzie,pomyślałam,że może by było lepiej gdybym na nie poszła,nie chcę go spotykać nie mogę na niego patrzeć,dlaczego moje uczucie do niego nie może wygasnąć,może to dziwne,ale mimo tego,że tak bardzo mnie skrzywdził to nadal go kocham.
-Ruda,otwórz-krzyknął damski głos
Postanowiłam jej otworzyć
-Co jest,nie martw się-dodała pocieszając mnie

Mia

-Nie martw się nim-powiedział przystojny Simons
-Dzięki,gdyby nie wy to chyba zwariowała bym przez niego-powiedziałam wycierając łzy
-Pójdziesz na to spotkanie i pokażesz mu jak przez te 2 lata,dawałaś sobie bez niego radę,pójdziemy do fryzjerki, kosmetyczki,kupimy Ci sukienkę!
-Ja nie chcę!
-Pójdziesz!-powiedział stanowczo Max
-No,dobra zrobię to dla was-dodałam z uśmiechem
Parę godzin później
-Ej boję się tego spotkania!-kiedy to mówiłam ręce mi drżały
-Nie bój się jesteśmy z tobą
Kiedy weszliśmy do lokalu,ujrzałam dużo znajomych twarz ze szkoły podstawowej,dużo z tych osób widzę po paru latach
-O przepraszam bardzo-powiedziała miła szatynka
-No,nie wierzę Rose to ty!-krzyknęłam
-Tak,kto mówi!
-To ja Mia!
-Mia Weasley!-mówiła z nie dowierzaniem
-Boże zmieniłaś się,pamiętam Cię byłaś taką rudą małą chłopczycą,która nie odstępowała na krok od Liama,a tak w ogóle gdzie on jest!?
-Nie wiem,nie jesteśmy już parą,rozstaliśmy się dwa lata temu!-powiedziałam ze smutna miną
-Przykro mi!
-A u ciebie co słychać!
-Jestem,mężatką i mam córeczkę Sam!-powiedziała,pokazując mi obrączkę
-Tak,szybko!Szczęścia życzę!
-Tak wyszło,dziękuje!
Nagle, podszedł do mnie Max
-Co,chcesz?!
-Zobacz kto przyszedł!

Liam(trochę nie wyraźne)

Moja głowa skierowała się ku wejścia ujrzałam przy nim tylko gromadę dziewczyn uznałam,że był to Liam z Andym,nie mogłam tam dłużej zostać wyszłam z stamtąd,nie wiedziałam co ze sobą zrobić,nagle do głowy przyszedł mi jeden pomysł,nikt mnie tam nie znajdzie,chwile chcę być sama.Szłam w kierunku naszej starej szkoły,tam była ta ławka,na której pierwszy raz powiedzieliśmy sobie co do siebie czujemy,zrobiłam w tedy mu na pamiątkę zdjęcie.Kiedy o tym myślę łzy lecą mi strunami,ale z drugiej strony jestem szczęśliwa,że poznałam taką osobę jak Liam,kiedy doszłam na miejsce,nikogo tam nie było,usiadłam na tej ławce i zaczęłam wspominać nasze najlepsze chwile,dzisiaj chciałam powspominać po raz ostatni chciałam już go wyrzucić z mojego serca.
Oczami Liama
-Cześć miło Cię znowu widzieć-słyszałem głosy znajomych mi ludzi
-Ciekawe,co z Mia-zapytał Andy
-Nie,wiem,chciałbym wiedzieć jak teraz wygląda,ale ona pewnie nie chce ze mną gadać dodałem ze smutkiem na twarzy
-Ja się jej nie dziwię,to co jej zrobiłeś każdego by zabolało
-Wiem,ale mam nadzieję,że kiedyś mi wybaczy
Nagle z tłumu usłyszałem śmiechy brunetki,była to Mila Oleynik,była moją przyjaciółką,ale od kiedy zerwałem z Mia,zerwała ze mną kontakt,kiedy podeszła bliżej,zmierzyła mnie wzrokiem i poszła dalej,nagle zawołał ją Max,nie wiem o czym mówili,ale postanowiłem wyjść,iść gdzieś tam,gdzie nikt mnie nie znajdzie,ale wyszło na to,że Samuels,poszedł ze mną.
-Gzie idziesz,stary?-zapytał
-Wracam do domu-powiedziałem,kierując się w stronę domu
-Co ty,dawaj pójdziemy,zobaczyć,jak wygląda nasza stara buda
-Nie chce mi się!
-No chodź,to przecież niedaleko!
-No dobra
Kiedy doszliśmy na miejsce,nie zastaliśmy tam nikogo,na ławce leżała czarna torebka,ciekawe kto ją zostawił,ale nagle przed nami stanęła...
Oczami Mia (parę minut wcześniej)
Muszę wracać do domu,tu zostawiam wszystkie wspomnienia związane z Liamem,wstałam i udałam się w kierunku furtki ale nagle przypomniałam sobie,że zostawiłam na ławce torebkę musiałam po nią wrócić,kiedy szłam z niedaleko było słychać męskie głosy i za krzewu wystawały męskie adidasy,kiedy ujrzałam te osoby zamarłam
-O,przepraszam,zostawiłam tu torebkę!-powiedziałam podnosząc ją
-To pani,własnie zastanawialiśmy się z kolega,kogo to-powiedział Andy
-Jak widać to moja-dodałam
-Wydaje mi się pani znajoma-powiedział nagle Liam
-Nie sądzę, żebyśmy się znali-powiedziałam,nie chciałam żeby wiedział,że to ja
-Też,mi się zdaje,pani znajoma-dodał Andy
-Przepraszam ale muszę iść-powiedziała
-To,może powiesz jak masz na imię-powiedział Liam
Postanowiłam, powiedzieć jak się nazywam,może przypomni sobie o rudej dziewczynie która zostawił dla tej suki,obróciłam się i wypowiedziałam moje imię
-Jestem Mia,Mia Weasley-widziałam,ze z ich twarzy uśmiech zszedł drastycznie,a twarz Liama zbledła
-Mia,to ty-powiedział cichym głosem
______________________________________________________________________________________________________________________
Jest pierwszy rozdział,mam nadziej,że się spodoba!!